fırında tatlı tatlı kızardığı için adını utangaç mırnav koydum.

selam.

farkettim ki ben buralara uğramayalı 1500 yıl olmuş. "peki perse, bu 1500 yıl boyunca buraya iki satır yazmadın da daha önemli ne yaptın allasen?" diyebilirsiniz. ki ben olsam daha sert konuşurum.

peki neler yaptım? öncelikle biraz şehirdışına çıkıp ruhumu dinlerdirdim. zira çok yoruluyor malum. okula git, eve gel, dışarı çık, eve gel, ye, iç, devir totoyu yat. bunlar hep ruhu yıpratan şeyler. neyse. her şey çok güzeldi.

şimdilerde ise nedense 3.5 yıldır doğru düzgün hiçbir aktivede bulunmadığım sınıf arkadaşlarımla bi sosyallik içindeyim. birlikte gezmeler, yemekler, içmekler, oyunlar ve sonsuz planlar. sonumuz hayır olsun.

haftaya üds var. ve ben hala evde kendi çabamla hiçbir şey yapmadım. haftasonları kursta ne yaptıysam bugüne dek elimde olan o. bi de utanmadan gazeteden kupon felan biriktiyorum. kpds kitap seti alıcam da sınav kazanıcam. tey allahım. artık kendimden ve yapabileceklerimden ürküyorum.

bugün kitap fuarı başladı. pazartesi keşfe gitme niyetindeyim. şöyle erken saatlerde, pek kimseler yokken gidip derin araştırmalar yapmak hedefim. kendime ve kredi kartıma güveniyorum. tanrı bizi kutsasın.

mütemadiyen dizi izliyorum. artık beynimdeki dizi-sezon-bölüm korelasyonu tanımlanamaz bi halde.

daha önce bunu farkettiniz mi bilmiyorum ama birbirlerinden nefret eden insanlar en çok birbirlerine benziyor.

hoşçakalın.

not: ben bunları yazarken tv'deki çizgifilmde aynen şu cümle geçti. kafamda dönüp duruyor. "fırında tatlı tatlı kızardığı için adını utangaç mırnav koydum".

alla alaaaaa.