iyi miyim?

gece geç bi vakit. hava temmuz kadar sıcak ve nemli. kendilerinden geçmiş insanlar parmaklarını kıpırdatabilme gücünü bulamıyorlar. hepsi donmuş gibi. oysa hava temmuz kadar sıcak ve nemli.

dünyada bir koltuk isterim kendime. bir yer. bir yer ki sadece bana ait. sadece beni hatırlatan. üzerinde sırtımı dayayabileceğim bir yastık. ve önünde ayaklarımı uzatabileceğim bir puf. benimle özdeşmeli bu koltuk. birisi ona dokunduğunda "orası onun yeri" diyebilmeli birileri. ve yokluğumda dahi birilerinin aklına gelmeliyim. oturup o koltuğa, kucağımda kitabımla, defterimle ve yahut bilgisayarımla saatler geçirebilmeliyim. dünyada hiçbr şey olmuyormuş gibi. sosyal medya bu kadar popüler ve şarkılar bu kadar arabesk değilmiş gibi.

birileri şu üç beş satırı katlanıp okuyabilmeli. bazen insan abuklaşabilmeli. koltuğuyla mutluysa daha derine inilmemeli.