bildiğiniz üzere bugünlerde pek bir moda eski şarkıları yeniden söylemek. ıssız adam'la başlayan furya tüm hızıyla devam etmekte. önce oradan araklar başladı. şimdilerde yelpaze biraz daha açıldı. insanlar bu işlerden ekmek yemekte.
en son göksel çıkartmış bir albüm. "hayat rüya gibi". şarkıları gayet iyi seçmiş, güzel yorumlamış vs. ancak efendim bu iş biraz kolaya kaçmak gibi olmuyor mu? sözüm ki göksel'e değil. severim kendisini o ayrı. ama bu yaptığı pek doğru değil kanımca. dinleyici kitlesi hali hazırda zaten var olan şarkıların üzerine konmak biraz adaletsiz geliyor bana.
hatırlarsınız; serdar ortaç birkaç yıl önce "hep aynı tür besteler yapıyorsunuz" sitemine "topu topu 7 tane nota var ben ne yapayım" cevabını vermişti. bu tür cover albümlerde bana bu olayı hatırlatıyor. "şarkı yapılamadığından doğru düzgün, eskileri kullanıyoruz artık". hazır yapılmışı var mantığı.
hasılı kelam, bu iş bu kadar ilerlemeden dur dense iyi olur. nasıl ki futbol takımlarında yabancı oyuncu sayısı sınırlanıyor belli bir sayıda, albümlerde de cover şarkı sayısı sınırlansın. yoksa birkaç yılı artık "yeni şarkı" diye bir şey kalmayacak. benden söylemesi!
hacı aslında senin ve insanların kolaya kaçmak diye yorumladığı şey daha zor ama kimse farkında değil. kulaklarda belli seslerden yer etmiş şarkıları daha toy ve 'bence' kötü seslerden dinlemek ızdırap verici.
YanıtlaSilhakan peker'den veda busesi dinlemek gibi...
bilmiyorum anatabildim mi.
anlatabildiniz efendim. sağolun varolun. ama bu cover parçalar daha kolay yer buluyor piyasada kendine. bu da bir gerçek.
YanıtlaSil