Ellerim böyle boş, boş mu kalacaktı?

Merhaba,

Öyle bir zamanlar yaşıyorum ki ne nasıl olacak, neyi nasıl yapmalıyım hiç bilmiyorum. 

İstanbul'a taşınırken ev konusunda adeta dört ayak üstüne düşmüş kurulu bir düzene hooop diye tepeden inivermiştim. Her şey çogzeldi. Vapurlar da dahil.

Ta ki geçen haftaya dek...

Çıkan bir kavga sonucu her şey değişti. Ben gelmeden çok önceleri başlayan ve bu zamana dek devam eden hatta zamanla benimde taraf olarak pasifçe katıldığım ev sakinleri arasındaki soğuk savaş geçen hafta yerini çatışmaya bıraktı. Kılıçlar çekildi, gardlar alındı. Tüm düzen alt üst oldu. Hatta gelinen noktada oturacak koltuğumuz -ki koltuklardan biri benim yatağımdı, işin en acı tarafı da bu- bile kalmadı. 3 kişi başka bi ev bakmaya niyet ettik. Gelecek sene kimsenin nerede, hangi koşullarda yaşayacağı belli olmadığından 3 aylık bi süre için o kadar masrafa değer mi diye düşünürken bulduk kendimizi. Bu saatten sonra hiçbir şey olmamış gibi aynı evde nasıl yaşanır, o da başka bir konu. Çözüm düşünmekten, senaryolar üretmekten kafa yarı çaplarımız büyümüş olabilir. 

Hasılı her şey çok muallak, her şey çok salakça. 

İŞTE O GÖRÜNTÜLER !!!!!11!!1birbirbir