Korku

Doğru mu yapıyorum? Yoksa yanlış mı? Doğru ve yanlış ayrımını yapamıyorum bazen. Ya da çoğu zaman diyelim. Sanırım o yüzden bugün bu haldeyim ya. Ben ne yaptığımı anlayamazken insanların doğru ya da yanlış yaptıklarını ya da yapacaklarını nasıl anlayabilirim ki? 

Güven garip bi'şey. Güven duymak ve güven vermek de öyle. Bir kere küçük de olsa bir aksilik çıkınca bu hususta sanki daha sonra yazılan her şey yanlış yazılacakmış gibi hissediyor insan. "Acaba bu sefer de aynısı mı olacak?" sorusu aklın duvarlarına çarpıyor. Daha önce umursamadığın ayrıntılara daha temkinli yaklaşmaya başlıyorsun. Daha doğrusu her şey aklına "Acaba?" sorusunu getiriyor. Acı çekmekten korkuyorsun çünkü ya da acı vermekten. Aynı zamanda kandırılmaktan ve pişman olmaktan. En çok da yanlış yapmaktan. 

Biliyorum, güven duymadan ilerleyemez insan. Biliyorum ama yine de duraksıyorum. Korkuyorum çünkü. Çok hem de. 

birazdan kudurur deniz, birazdan dalgaların sırtından
üst üste fışkıran rüzgarlar bir intikam gibi saldırınca üstüne.
yüzüne şarkılar çarpar, yüzüne şiirler çarpar, ağlarsın
sen artık, sen artık buralarda duramazsın.
"artık sazın bağrı mı olur? kimsenin bilmediği bir ağrı mı?
gider kendine gömülürsün 
yoksa bu şehir bu sokaklar seni alır kullanır, seni alır kullanır
santim santim çürürsün."
bazen bir uçurum kalır bazen de martıların ardından velvele koparan bir leş kalır
bir intihar gibi puşt olunca sevdalar.
sırtını duvara yaslar, sırtını ağaca yaslar susarsın
sen artık hiçbir sözü, hiçbir sözü kaldıramazsın.
"şimdi bir yeni sevda mı olur? kimsenin kapını çalmadığı bir inziva mı?
tutar sıfırdan başlarsın
yoksa bu ilişkiler bu zaaflar seni yiyip bitirir, seni yiyip bitirir
dirhem dirhem azalırsın."