her ne kadar böyle keskin bir giriş yaptıysam da söyleyecek neyim var ki diye düşünmekten kendimi alamıyorum. üzgünüm.
mesela kitaplarım var.
kitap fuarından aldığım üç kitaptan ikisini bitirdim. biri genç werther'in acıları idi ki bence abartılacak pek bir yanı yokmuş. çok aşktan ölmek artık beni sarmıyor. ya da inandırıcı gelmiyor olabilir. ikincisi polonya'da bir kuş var. ikinci dünya savaşı'nı anlatıyor kitap. arka kapakta yazılanlar doğruysa sartre o dönemi en iyi anlatan kitap olarak belirlemiş bu kitabı. hoş. lakin efendim ben bu kitabın konusunu bilmeden okumaya başladığımdan mütevellit çokça pişman oldum. çok akıcı ve güzel olmasına rağmen birkaç zaman önce garp cephesinde yeni bir şey yok'u okuduğum için artık bayıldım okurken. zira ikiside aynı dönemin askerlerini anlatıyor. birinde konu alman askerler diğerinde polonyalılar. insan artık tamam yeter pes diyor. yarım bırakmadım kitabı ama ziyan ettim gibime geliyor yine de. neyse. üzerine daha fazla düşünürsem beynim patlayacak. höst.
mesela kaygılarım var.
yahu beni şimdiden okulu bitirme stresi sardı. tamam biraz erken galiba -3. sınıfım bu arada- endişelenmek için ama bilmiyorum. kafamda milyon tane içi boş baloncuk mevcut. ne olacak sonra? endişeden ölmek.
mesela saçmalıklar var.
şu an da beyaz show'da batuhan şef ve diğer iki adam var. ben böyle itici bir adam görmedim. daha önce de bahsetmiştim bu konudan ama yok dayanamıyorum yani. batuhan bey sana sesleniyorum. la altı üstü aşçısın. yaptığın iki kap yemek. bu havan kime? yarışma için konuşacak olursam da castsa çok komik gerçekse hiç komik değil. ayrıca bir arkadaşım castsa olayların nasıl gerçekleşebileceğini anlattı. öldüm. "sen biberi çok yağda kızart. batuhan şef seni ezicek!"
mesela vizeler var.
of bunlara da çalışmak lazım şimdi.
mesela spor var.
evet bu konuya değinmeden geçemiciim. 2 kilo vermişim, brava bana.
hepinize harika karın kasları, sıkı popolar, sütun gibi bacaklar, iyi geceler!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
naber?