durgunluk, bıkkınlık, aldırmamazlık, yorgunluk. vizeler bitince daha iyi hissederim kendimi diyordum ama yok gittikçe kötü oluyor halim. dayanamıyorum. içim geçiyor her şeyden, herkesden. aslında insanlarla bir problem yaşadığımda herkes gibi kendimi haklı bulurum. sorunun karşımdakinde olduğunu düşünür huzur içinde yoluma devam ederim. ama artık sorunun bende olduğunu düşünmeye başladım. canım sıkılıyor. durduramıyorum. hiçbir şey yapasım yok. tek kelime edesim yok. ortada olan bir şey de yok işin tuhaf yanı. neden böyle davrandığımı bilmiyorum. anlayamıyorum kendimi. korkumdan davranışlarımın üzerine düşünemiyorum bile. "kızım perse, depresyon mu bu yoksa?" diyorum içimden. sonra da duymayayım diye içimden gelen sesi de kısıyorum. örtbas etmeye çalışıyorum. olmuyor galiba. ne yapsam olmuyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
naber?