beni kategorize etme

uzun ve yorucu bir final döneminin ardından hepinize merhabaaa dostlar, merhaba.

*

öncelikle belirtmek isterim ki şu son 2 haftada yaşadığım sinir, stres ve yorgunluk; son 2 yıl içinde totalde yaşadığım gerginliklerin 1500 katı olabilir. benim gibi uykusuzluğa dayanamayan, dünya yansa uykusundan vazgeçemeyen miskin tipler için günde 3-4 saatlik uyku ile ayakta durmak inanın ki tüm felaketlerden beter. artık son günlerde kaldırım taşlarını bile pofuduk yastıklar olarak görmeye başlamıştım. düşünün durumun vehametini. neyse ki milletçe birlik ve beraberliğe ihtiyacımız olan o günler geride kaldı. daha fazla konuşmayayım.

*

tabi ben buralara yazamazken pek çok şey oldu galaksimizde. öncelikle hrant dink'ten bahsedelim. aslında tam olarak ondan değil de sürekli kafatasçılık yapıp beni çileden çıkartan tiplerden. neymiş efendim hrant dink ölünce tüm türkiye seferber olmuş, ama şehitlerimiz için kimse kılını kıpırdatmamış. yahu kardeşim her şehit haberiyle yıkılıp, sokaklara dökülmüyor mu bu millet? allah aşkına daha birkaç hafta önce bu ülkenin her yerinde şehitlerimiz için yürüyüşler düzenlenmedi mi? hepimiz evlere bayraklarımızı asmadık mı? televizyon programları bu konu üzerine haftalarca konuşup, kimi eğlence programları durdurulmadı mı? hangimizin içi yanmadı? kim "askerler ölsün, ermeniler yaşasın" dedi? kör müsün? sağır mısın? nerde yaşıyorsun?

*

insanlar öyle bencil hale gelmiş, öyle çok ötekileştirmeye alışmışlar ki artık, bir insan için yapılan en ufak şey bile batıyor herkese. hrant dink ermeni değil rum olsaydı, irlandalı olsaydı, ugandalı olsaydı da eminim aynen böyle olacaktı. birileri çıkıp "elin bilmem kimi için bağırıyorlar, şehitlere gelince kimse sesini çıkarmıyor" diyecekti. birilerine batacaktı yapılanlar. anlamıyorum, sadece insan olması yetmez mi birileri için ses çıkarmaya? bu ülkede o kadar çok aydın, o kadar çok cahil, o kadar çok solcu, o kadar çok sağcı, o kadar çok "insan" öldürüldü ki bir şekilde artık doğal geliyor cinayetler demek ki kimilerine. biri kalkıp bir şeyler yapmaya çalışınca altında neden arıyorlar. halbuki öldürülenlerin ne ırkı ilgilendiriyor beni, ne cinsiyeti, ne yaşı? sadece birilerinin yaşama hakkı savunulamaz mı?

*

geçmişte bir çok türk aydın da öldürüldü. uğur mumcu, apdi ipekçi, necip hablemitoğlu, madımak kurbanları ve daha onlarcası. yaşım sebebiyle pek hatırlamıyorum açıkçası arkalarından yapılanları. belki bugün hrant dink için yapılanların 10'da 1'i bile yapılmadı. ama bence yapılmamasının sebebi 80'lerde temelleri atılan ve bugün hala en büyük derdimiz olan apolitik halk. etliye sütlüye karışmadan, başı önünde yürüyen insanlar. ve ben bugün hrant dink için yapılanları artık o psikolojiden ülke olarak kurtulmaya başladığımızın göstergesi olarak görüyorum. iyimser olmak istiyorum ya. çok mu? bu ülkede sırf kadın olduğu için öldürülenler var perse, ne iyimserliğinden bahsediyorsun sen, derseniz de haklısınız ne diyeyim. ama umut fakirin ekmeği işte.

*

ben sadece kimse kimsenin canını yakmasın, canını almasın istiyorum. "insan" olmak yaşamaya yetsin istiyorum. niye illa etiketliyoruz birbirimizi? neden sizcilik, bizcilik oynuyoruz? ermeniymiş, türkmüş, kürtmüş, kadınmış, erkekmiş benim um-rum-da-de-ğil. kim seçebildi ırkını, cinsiyetini, doğduğu coğrafyayı bugüne kadar? kimi ne için suçluyoruz?

*

*