kandildi dün. akşam üzeri apartmandaki komşu teyzenin lokma getirmesi ile bir sevindim bir sevindim anlatamam. zira ben lokmayı çok severim. neyse. işte o lokmaların kokusu beni aldı götürdü çocukluğumun kandillerine. "ip tutmak" diye bir hadise vardır. bilir misiniz? ben çok yakın bir zamana kadar kandillerde ip tutmanın tüm türkiye'de uygulandığını sanırdım. lakin sadece bursa'ya özel bir şeymiş.
ip tutmak nasıl olur, onu anlatayım şimdi. efem önce mahalledeki kankanızla beraber evden uzun, kalın bir ip ayarlarsınız. ki benim babaannemin sırf bu iş için özel ipi vardı, naber. öhöm. sonra ip tutmak için uygun mevki aranır. ip tutulacak yer bir kere diğer ip tutuculara yakın olmamalıdır. işlek caddeler tercih edilmelidir.uygun mevkiye karar verdikten sonra caddenin iki yanına karşılıklı olarak geçip o iple caddeyi kapatırsınız. yoldan geçen insanlardan "ya mum ya para" diyerek bir şeyler isterseniz. kimisi para verir, kimisi halley, probis vs. ya da şakacı abiler ablalar "ehehe alın mum. yine çok komiğim" diyerek mum uzatırlar. gün sonunda kankayla beraber oturulur, ganimetler paylaşılır. halleyler, probisler, eti puflar, eti cinler patlayana kadar yenir. ancak doyulmaz. kalan paralarla da bakkala gidilir. bilimum abur cubur alınıp onlar da yenir. hasılı bugünlerin getirisi çok olur.
aklıma gelince bu ip tutma meselesi, büyüdüğüme biraz daha üzüldüm. kardeşime dedim "oğlum çıkıp ip tutsana" tepkisi "abla bu yaşta ne ipi ya" dedi. o bile büyümüş. daha da çok üzüldüm.
not: ip tutan çocuk temalı bir fotoğraf koyarak o hali daha net anlamanızı sağlayacaktım lakin google'da böyle bir görsel yok. omaygad! google, sen de bir alex değilmişsin.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
naber?